We gaan vandaag een van de grootste kastelen van Europa bekijken. Als we na een uurtje rijden in de verte het kasteel al zien staan denk je echt: wow wat is dat ding groot. Als we daar aankomen en naar binnen lopen gaan we eerst “changing of the guards” bekijken. Het is wel heel erg leuk hoe dat gaat. Er wordt vooral onzin geschreeuwd en dat maakt het wel heel erg komisch. Ongeveer na een half uurtje is het klaar. Nu gaan we maar eens naar de poppenhuis kijken van koningin Elisabeth. Het is echt heel erg groot en als zij vroeger klein was dan kon zij niet bij de zolder. Moet je nagaan hoe hoog dat ding is. Na het poppenhuis kon je gewoon wat kamers bekijken hoe je ze ook kan bekijken in een ander kasteel. Het zijn allemaal weer anders ingerichte kamers en ze zijn ook heel erg mooi.
Na het kasteel gingen we naar Oxford toe. In Oxford aangekomen krijgen we een rondleiding van 1 van de drie gidsen. Het zijn erg aardige mensen. De éne gids waar wij mee meewaren vertelde veel over de studenten die daar leven en hoe slim je wel niet moet zijn om in Oxford te mogen studeren. Ook zien we een stuk van waar Harry Potter is opgenomen. Het is erg leuk om dat te zien als je de films ook hebt gezien. We komen verder nog veel weetjes over de mensen in Oxford te weten. Omdat het erg warm is was het soms moeilijk om je aandacht erbij te houden.
Als de rondleiding is geweest is het weer tijd voor vrije tijd. In die vrije tijd gingen de meeste jongens de ‘mac’ in, maar de meisjes gingen, hoe kan het ook anders, winkelen. In die vrije tijd moest je ook 2 studenten interviewen over hun leven in Oxford.
Om 6 uur ’s avonds was het tijd voor de Evensong. Jongens rond de 20 jaar gingen heel hoog zingen. Er was 1 jongen bij die helemaal opging in het zingen. Dat was heel grappig om te zien omdat hij rare gezichten ging trekken. Dat duurde wel erg lang maar het was niet heel erg. Je moest alleen wel rechtop zitten en heel stil zijn.
Toen was het eindelijk tijd om te eten. Deze keer gingen we naar de noodle bar. Lekker chinees eten dachten de meeste mensen maar dat viel tegen. Je kon bami eten met verschillende soorten vlees. We moesten heel lang wachten vooradat we het eindelijk kregen. Het was heel veel en lang niet iedereen had het opgegeten. Toen was het tijd om ons bedje in Londen weer op te zoeken. Voor we die konden vinden moesten we nog wel een uur in de bus. De meeste mensen waren hele moe maar er was ook een stel mensen die helemaal los gingen en liedjes ging zingen. Eindelijk aangekomen in het hotel moesten we wachten op de dag afsluiting. Uiteindelijk werd meegedeeld dat die niet meer doorging en kon iedereen na een vermoeiende dag van veel lopen in zin of haar bedje kruipen.
